Najzwyczajniej pusta,
Obdarta z emocji,
Ozdobiła uśmiechem swe usta.
Pozbawiona nadziei,
Nieuleczalnie bez duszy,
Zapomniana dla świata,
Sama nie pamięta kiedy jej policzek był suchy.
Zniecierpliwiona codziennością,
Zagubiona w swych kłamstwach,
Nienawidząca swojej rutyny,
Jedyne co pokazuje światu to następna ładna maska.
Kobieta w ciele dziecka,
Smutek zamknięty w radosnej powłoce,
Niezwykła w swej pospolitości,
Chciałaby zniknąć,
Rozpłynąć się,
jak kryształowa w łza w przejrzystej wodzie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz