która rzadko się uśmiechała
i wiele spraw na głowie miała.
Czuła, że traci przyjaciół,
których tak bardzo kochała.
Pewnego dnia do najbliższych napisała:
dziękuję za najlepsze lata,
za słowa co trzymały przy was mnie,
za wasze słodkie uśmiechy i za moje krótkie życie.
Przepraszam za zadany ból. Za dziury w sercu.
Wyprowadzam Was z obłędu..
Wzięła do ręki żyletkę,
wypisała na ciele smutki swe.
Powieszę się.
Wyciągnęła z szafy sznur,
napisała jeszcze kilka bzdur
i odeszła w nieznane,
gdzie jej życie było pisane.
Wczoraj znowu płakałam. Już od dłuższego czasu nie, ale znowu wróciło. Daria chce wrócić, a San.. sama nie wiem. Boję się. Zabierzcie mnie stąd...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz