Zauroczenie.

Pocałunek zapowiedzią skradzionej tajemnicy, pustej kartki zapisanej nocnymi rozterkami, strachem przed spojrzeniem, drwiącym uśmiechem, cichym drżeniem. To tylko zauroczenie.
Dziwnie się przy nim czuję. Niby nic nie znacząca dla mnie osoba. A jednak. Co to znaczy dziwnie? Szczęśliwie i bezpiecznie. Lubię jak ze mną rozmawia, patrzy mi w oczy i uśmiecha się do mnie. Nie denerwuję się. Przestałam się rumienić. Wiem co mam odpowiedzieć, nie jąkam się, nie krępuję. Przyzwyczaiłam się do jego obecności, codziennego widoku. Wiem, że nigdy nie będziesz mój. Nie chcę Cię. Wystarczy, że będziesz obok. Niech i tak będzie. Nie będę zmieniała swojego zachowania. Nic się nie zmieni.

I would like you to be with me forever.

Nie zrobisz ze mną co będziesz chciał. Nie masz nade mną kontroli. Nie pozwolę na to. Nie zakocham się. Obiecałam to sobie.
Nie zasługuję na miłość, przyjaźń, na Was. Nie zasługuję na nic. Czekam na śmierć.